1/35 Soviet Railway Wagon
“Teplushka”
MiniArt – 35300
MiniArt konsekwentnie zwiększa ilość pozycji w swoim katalogu za pomocą istniejących już modeli, które wzbogaca o dodatkowe elementy pozwalające na budowę innej wersji podstawowego produktu. Nie inaczej jest w przypadku wagonu o sympatycznie brzmiącej nazwie Tepluszka, która dosłownie oznacza ciepło. Ciepło dlatego, że jest to wagon wyposażony w tak zwaną kozę, za pomocą której dogrzewano wnętrze podczas srogich rosyjskich zim. Nie to co teraz u nas. Dokładnie taki sam zestaw, lecz bez kozy i jeszcze paru elementów, o których wspomnę niżej, opisywałem już jako wagon 18t NTV. Spójrzmy więc na zawartość wersji z ogrzewaniem. Całość została spakowana w bardzo przyzwoite pudełko z nie mniej przyzwoitym boxartem, ale to już standard u naszych sąsiadów.
Oczywiście celofanowe woreczki nadają się do wyrzucenia po wyjęciu zawartości.
I dla przypomnienia wygląd ramek tożsamych dla obu wersji wagonu.
Ba x2
Ca x2
Df x2
Ac x4
Dc x4
Dj x4
Db x4
I blaszka znajdująca się w jednym i drugim pudełku.
A tak wyglądają ramki dodane do Tepluszki. Wypraska Ab x4 zawiera podesty, na których w czasie podróży można było się na przykład przespać. Można było też zapakować jakieś towary.
Ramka Aa x2 przedstawia natomiast – można by rzec – tablicę informacyjną, montowaną na dachu wagonu, na której umieszczano różne napisy propagandowe i nie tylko. Na boxarcie przykładowo mamy napis ‘My z Berlina’, co odnosi się do powrotu sowieckich sołdatów ze stolicy Trzeciej Rzeszy po wygranej Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Sam napis znajdziemy w zestawie plakatów znajdujących się w instrukcji.
Ramka Gc to wspomniana już koza, którą wykorzystać możemy nie tylko w wagonie.
I blaszka z elementami naszego piecyka.
I arkusik z nalepkami.
I ramka Ca x4 zawierająca torowisko. I tutaj na chwilę się zatrzymam. Jak powszechnie wiadomo (a może i nie wiadomo wszystkim), rozstaw szyn w Europie i Rosji jest inny. W Europie wynosi on 1435mm, natomiast w Rosji 1520mm. Rosjanie tak sprytnie sobie to wykombinowali stosując inną szerokość toru niż powszechnie przyjęta, żeby ewentualnemu agresorowi z zachodu utrudnić choć trochę logistykę. Po dojechaniu do granicy – chciał, nie chciał – trzeba było albo przepakowywać wszystko na sowieckie wagony (oczywiści zdobyczne), albo wymieniać w swoich zestawy kołowe. Tak więc w pudle z Tepluszką mamy zestaw torów o rozstawie sowieckim, natomiast we wcześniej opisywanym wagonie otrzymujemy tory europejskiej szerokości. Producent w obydwu przypadkach sugeruje nam możliwość zakupu osobnych zestawów torowych. W samych modelach bardzo sprytnie rozwiązano kwestię osi kół. Koła możemy na nich osadzić albo po sowiecku, albo po naszemu.
Rzut oka na detale tylko utwierdza nas o jakości elementów.
Kalkomania jak zwykle bardzo dobrej jakości, na bardzo cienkim, ale mocnym filmie – sprawdzona już nie raz i nie dwa.
Sama książeczka z opisem składania w całości wydrukowana jest na kredowym papierze i, jak to u MiniArta, dokładnie i czytelnie opisuje poszczególne etapy budowy. W środku znajdziemy również schematy siedmiu malowań wagonu.
Typowe dla tego producenta jest również sugerowanie wytwórców farbek, które możemy użyć do kolorowania miniatury. W tym przypadku mamy ich siedmiu. W tym gronie znalazł się również nasz panlechicki producent, znany i lubiany, czyli Hataka.
Na jednej ze stron mamy wspomniane już plakaty – bardzo dobrze, że wydrukowane jako całość na kredowym papierze.
Takim oto sposobem otrzymujemy kolejny model pojazdu szynowego, których Miniart w swojej ofercie ma już sporo. W połączeniu z pokaźnym parkiem infrastruktury kolejowej tegoż wytwórcy daje nam to spore możliwości, jeżeli chodzi o budowanie dioram lub małych scenek przedstawiających kolejowy krajobraz, który bądź co bądź był dość mocno wpisany w działania wojenne. A bez samego transportu szynowego wręcz niemożliwe byłoby dostarczanie na front ogromnych ilości zaopatrzenia i sprzętu.
Rafał Buber Kubić
