1/35 Soviet Tram X-Series
Early Type
MiniArt – 38020
W zamierzchłych czasach, kiedy jeszcze rzucano w dinozaury kamieniami, a ja w najśmielszych snach nie przypuszczałem, że będę lepił plastikowe zabawki, miałem przyjemność powozić środkiem transportu publicznego o potocznej nazwie przecinak. Nadeszły nowe czasy, dinozaury dzięki środowiskom proekologicznym trafiły pod ochronę, ja wpadłem w wir lepienia i kolorowania plastikowych zabawek, a o powożeniu tramwajką już zapomniałem. Zapomniałem do czasu, kiedy na moim biurku zadryndał nowy wypust – a jakże, nie mogło być inaczej – MiniArtu. Jako że zadryndał, mowa oczywiście o tramwaju. Jest to już czwarty z kolei model pojazdu szynowego komunikacji zbiorowej w dorobku Ukraińców i bynajmniej nie jest to kolejna wersja istniejącego produktu, a mamy tutaj do czynienia ze stoma procentami nowych części. Oczywiście temat ten nie jest tak popularny jak kolejne bataliony teutońskich kocurów, niemniej jednak przełamuje trochę gąsienicową monotonię na sklepowych półkach i stanowi ciekawą odskocznię dla tanków tudzież latadeł z krzyżami lub gwiazdami. Widziałem już parę ciekawych scenek, w których to modelarze wykorzystywali wcześniejsze modele tramwajów Miniartu, a nawet naszego bohatera, i naprawdę niektóre robiły wielkie wrażenie. Do rzeczy więc – słusznych rozmiarów pudło zawiera równie słuszną ilość elementów miniatury wraz z instruktażem składania i nalepkami. Boxart bardzo ładny, przedstawia bohatera w zimowej scenerii i jak przystało na standardy Miniartu – jest smaczny. Zaglądamy do wnętrza i oczom naszym ukazuje się taki oto widok…
…a taki po wysypaniu zawartości.
Zgodnie wiec ze starą tradycją portalu, czas na przegląd poszczególnych ramek, gdzie praktycznie wszystkie, ze względu na specyfikę pojazdu są podwojone, potrojone, a nawet poczwórne.
A x2
Fa x2
Dc x2
B x2
Ramka Fb – jako jedyna pojedyncza
Eg x2
Da x2
Df x2
Ce x4
Ca x4
Z elementów wchodzących w skład tramwaju, mamy jeszcze oczywiście części imitujące oszklenie.
Ea x2
Ec x3
Ed x4
Ef x4
Ich przejrzystość jest cudowna.
Jak już pokolorujemy nasz modelik, to warto ponalepiać na niego jakieś naklejki, a tych mamy całkiem spory arkusik.
Jak powszechnie wiadomo, tramwajka to takie ustrojstwo, że po asfalcie nie pojedzie. Potrzebuje do tego torów. I na szczęście producent zaopatrzył swój zestaw w takowe. Tak więc mamy do ustawienia naszego przecinaka sporych wymiarów podstaweczkę, wykonaną w formie vacu, a przedstawiającą fragment brukowanej ulicy wraz z wbudowanymi w nią szynami. Robi ona całkiem pozytywne wrażenie.
No dobra. Jeździć już mamy po czym, ale co z zasilaniem? Tak, tak, tak, te również Miniart dorzucił w postaci dwóch słupów trakcyjnych. Przewód elektryczny musimy jednak wykonać własnym sumptem. Same słupy, jak i ulicę możemy oczywiście nabyć jako osobne zestawy.
I to tyle jeżeli chodzi o zawartość pudła. Ktoś zapyta – a gdzie blacha, wszakże w każdym praktycznie ukraińskim zestawie jest – nie, tutaj jej nie uświadczymy. Widocznie wytwórca uznał, że nie ma czego poprawiać w metalowej formie – nie wiem, wyjdzie w praniu, znaczy składaniu, czy jednak fototrawionka by się przydała. Przyjrzyjmy się zatem elementom z bliska.
Może wyda się to nudne, ale stwierdzę, że zarówno elementy zewnętrzne, jak i wewnętrzne stoją na bardzo wysokim poziomie. I powiem szczerze, że wolę takie właśnie nudne stwierdzenia przy recenzjach kolejnych produktów naszych sąsiadów niż narzekanie na dziadostwo nieraz serwowane nam przez niektórych wytwórców za niemałą ilość monet. Co by nie mówić, jakiś czas temu Miniart zdobył mnie jakością swoich wyrobów. Okej, ponieważ wszyscy lubią zdjęcia, lecimy dalej.
Detale ścian pudła zostały odtworzone z obu stron.
Te mniejsze detale również wyglądają lepiej niż dobrze, a samo tworzywo już się tak nie kruszy jak w przypadku starszych wypustów.
Znajdziemy tutaj nawet silniki trakcyjne wraz z całym osprzętem potrzebnym do przeniesienia mocy na koła.
W kabinie, a raczej kabinach (bo są dwie) motorniczego znajdziemy kompletny nastawnik jazdy.
Przy okazji wycinania odbieraka prądu, zwanego pantografem – warto robić to ostrożnie, a najlepiej porządnym sprzętem do wycinania a nie wyłamywania części.
I reszta…
Cały wózek jezdny, wraz ze wspomnianymi powyżej silnikami, został odwzorowany doskonale. Jedyną rzeczą, której obróbce będziemy musieli poświęcić odrobinę czasu, są pióra resorów, na których widoczne jest delikatne przesunięcie formy.
Jeszcze szybkie spojrzenie na podstaweczkę…
…i słupy trakcyjne…
…bardzo stylowe jak widać.
Nalepki jak zwykle – wspominam o tym za każdym razem przy okazji recenzji wyrobów ze wschodu – są doskonałej jakości. Wydrukowane na bardzo cienkim, a jednocześnie bardzo mocnym filmie. Napisy są ostre i wyraźne, nawet te najdrobniejsze.
Instrukcja, jak to instrukcja miniartowska – przejrzysta, czytelna i w zrozumiały sposób opisująca poszczególne etapy montażu. Wydrukowana oczywiście na kredowym papierze – standard.
Na jednej ze stron mini reklama gadżetów służących do budowy miejskiej infrastruktury komunikacyjnej.
I wreszcie malowania – tych dostajemy aż jedenaście – i jako że mamy do czynienia z sowiecką konstrukcją, wszystkie pochodzą z miast Kraju Rad, z lat 30-tych i 40-tych. Do kolorowania producent w tym przypadku sugeruje ośmiu wytwórców chemii modelarskiej, i jak to było w przypadku ogrzewanego wagonu , również naszą rodzimą Hatakę. Jest również i Ammo, a to, że Ukraińcy weszli z Hiszpanami w jakieś konszachty tajemnicą nie jest, co widać w internetach.
Stwierdzić należy zatem, że mamy tutaj do czynienia z kolejnym porządnie i solidnie wydanym modelem ukraińskiej firmy. Kolejnego, po kolejowych wyrobach, nietypowego i niszowego tematu. Niszowego, ale jakże ważnego w życiu codziennym dużych i wielkich miast, bo czymże innym jest komunikacja miejska jak nie krwiobiegiem tychże.
Rafał Buber Kubić
