1/48 Fairey Flycatcher – late
With Jaguar-IV engine
Armory – 48002
Projektowanie cyfrowe zasadniczo zmieniło wizerunek dzisiejszych modeli szortranowych. Niestety, sama technologia produkcji wciąż nie do końca nadąża za jakością opracowań modeli. Choć bardziej właściwe byłoby powiedzieć, że nie zawsze nadąża, bo takie marki jak Clear Prop czy Wingsy Kits pokazują, że ‘niskonakładowe’ modele potrafią górować jakością nad wielkoseryjnymi produkcjami. Z drugiej strony, są czeskie marki, które dbają o tradycję i wciąż oferują modele w standardzie znanym z końca ubiegłego wieku. Jak na tym tle wypada Armory? Modele tego producenta to świetne, zaawansowane opracowania. Z drugiej jednak strony, jakość plastiku wciąż jeszcze nie do końca licuje z jakością projektu. I typowym tego przykładem jest choćby najnowszy samolot w katalogu, czyli późna wersja Flycatchera.
To już kolejna odsłona tego samolotu – poprzednia edycja trafiła na rynek w drugiej połowie ubiegłego roku. Teraz dostajemy do rąk w zasadzie taki sam plastik, ale za to nowe dodatki. I nowe malowania, zasygnalizowane jedynie na boku pudełka
Bo w sumie jest ich trzykrotnie więcej. Ale o tym dalej. Bo pierwsze, co rzuca się w oczy po otwarciu opakowania, to bogactwo zestawu
Dużo plastiku, dużo żywicy, duża blaszka, duża kalkomania…
…i dużo makulatury. Mamy bowiem czarno-białą instrukcję montażu…
…oraz wydrukowane elegancko, w kolorze, na kredowym papierze, schematy malowania…
…jak również diagram pokazujący rozmieszczenie napisów eksploatacyjnych. Tych bowiem nie brakuje
A w sumie to jest nawet całkiem sporo – razem z rondlami i finflaszami zajmują cały podłużny arkusz kalkomanii – uniwersalny dla wszystkich miniatur Flycatchera. Na drugim, podobnej wielkości, są już oznaczenia przygotowane specjalnie pod ten konkretny zestaw
Nikt się nie podpisał pod ich drukiem, a to dziwne, bo zupełnie nie ma się czego wstydzić [EDIT – a to, rzecz jasna, Decograph]
Elementy plastikowe w tym zestawie – zmieszczone w czterech ramkach – są uniwersalne dla wszystkich planowanych przez Armory odmian tego samolotu, dlatego część z nich będzie zbędna – o czym informuje już diagram na samym początku
Podobnie duży arkusz blach jest wspólny dla wszystkich wersji. Jedynie mała blaszka z okuciami śmigła trafia do wybranych edycji
W fototrawioną ramę wiatrochronu czy pod tablicę przyrządów…
…montuje się kliszę z nadrukiem
W blaszce znajdziemy nawet imitacje taśm amunicyjnych.
Nie znajdziemy natomiast pasów fotela pilota. Nie, nie ma. Jest wielka blacha z mnóstwem szczegółów, ale o najbardziej oczywistym elemencie już nie pomyślano. Swoją drogą, wspomniane pasy z nabojami też lepiej by się prezentowały w formie żywicznych odlewów, a nie płaskiej blachy. Tym bardziej, że żywice stanowią tu naprawdę znaczącą cześć kompletu
Zdecydowana ich większość to elementy silnika i wydechów…
…ale są również karabiny montowane po bokach kadłuba
Skoro mamy już za sobą blachy i żywice, to pora na spojrzenie z bliska na plastik. A spojrzeniu temu towarzyszy pewien dysonans pomiędzy naprawdę zaawansowanym projektem i nie wszędzie dopracowaną formą. Albo może przepracowaną? Bo powierzchnie kadłuba i płatów są wypolerowane. Szczególnie skrupulatnie właśnie kadłub – nawet te fragmenty, które w oryginale kryte były szmatą. Trochę to dziwaczne, szczególnie, że przed polerką nie do końca powierzchnie zostały wygładzone – co sprawia, że na błyszczącej powierzchni wszelkie nierówności i rysy są jeszcze bardziej widoczne, niż gdyby była ona zmatowiona
Detale w większości są całkiem ładne. Te, które są – bo jak widać, niektóre linie czy granice inspekcji są tak płytkie, że właściwie zanikają. Podoba mi się natomiast sposób wykończenia płatów i stateczników. Ugięcia poszycia są zróżnicowane, wyraźne, ale nie przesadzone. I wszystko ponownie wykończone dość ostrymi, choć czasem zanikającymi szczegółami
Swoją drogą, w strukturze skrzydeł widać jak chyba niewystarczająco płynny plastik wypełniał formę. W większości przypadków nie ma to wpływu na powierzchnię, ale w zależności od miejsca (i zapewne również od egzemplarza modelu) konieczne może się okazać wygładzenie tego surfacerem
Jeżeli chodzi o detale, to tutaj jest zaskakująco lepiej. Nie licząc topornego fotela, ale on i tak już jest zdradzony brakiem pasów…
Ogólnie jednak jest całkiem nieźle – cienkie pręciki są cienkie, zastrzały delikatne, subtelne. Bez poważniejszych nadlewek, i co ważniejsze, bez niedolewek. Nie ma również jam skurczowych. Czy raczej nie ma ich w widocznych miejscach – bo te, które dostrzec można na śmigłach, kryją się pod kołpakiem lub okuciami
Podsumowując – to naprawdę atrakcyjny, bogaty zestaw. Niepozbawiony wad, typowych jednak dla szortranów. Nie one jednak będą największą trudnością w budowie, a sama skomplikowana i zaawansowana konstrukcja tej miniatury. Dlatego w rękach doświadczonego modelarza wszystko to ma szanse przerodzić się w perłę w kolekcji. A ci mniej doświadczeni.. powinni doświadczenia nabrać, nim pomyślą nad budową tego zestawu.
KFS
Wspomniałeś o zakryciu surfacerem śladów nie do końca płynnego plastiku – robiłem kiedyś model, w którym dwie warstwy czarnej farby jako podkład i dwie warstwy koloru bazowego nie zakryły tych sladów. Co zrobiłem nie tak?
Nie wiem? nie wyszlifowałeś/wyczyściłeś powierzchni, tak, by nałożona farba została jedynie w zagłębieniach, które miała wypełnić?
Nie wiem czy w wersji late też, ale świeżo odebrany (1-09-2020) wczesny posiada erratę w postaci kawałka koślawo wyciętej kserówki i trzeciej mini-blaszki z pasami do fotela 🙂